Ik ging langs bij de gevonden voorwerpen en eindigde in hoge zwarte laklaarzen

Je bent rustig onderweg naar huis na een dagje Rotterdam. Zonder na te denken stap je de tram uit. Op het moment dat je de deuren van de tram dicht hoort gaan merk je dat je iets vergeet. Je tas ligt nog in de tram. Je bent net te laat. Wat nu? Wat gebeurt er met je tas? Hoe ga je hier achteraan?

Als mensen iets kwijtraken in het openbaar vervoer is het traject van terugvinden voor veel van hen vaak niet helemaal duidelijk. Sommigen gaan er vanuit dat de spullen dan gestolen worden of dat iemand hen wel opzoekt als er iets gevonden is, maar zo werkt het niet altijd.

Om uit te zoeken hoe het wel werkt, maakte ik een ritje naar de afdeling gevonden voorwerpen van de RET. Dit is een kleine afdeling die zich bevindt bij het RET-Servicepunt op Station Rotterdam Centraal. Ik kreeg een kijkje achter de schermen en vond hier een aantal bijzondere voorwerpen…

Het eerste wat ik zie wanneer ik naar binnenloop is een reeks hoge kasten vol met tassen en andere voorwerpen. Achter mij staat nog een kast gevuld met grijze bakken die geordend zijn op maand. Een van de kasten zit op slot, omdat hier spullen van hoge waarde in zitten. Een medewerker vertelt mij dat er op het moment zo’n duizend artikelen liggen. In de kast zie ik een blindengeleidestok liggen. Een bijzonder voorwerp om kwijt te raken lijkt me. Hoe kan het zo zijn dat niemand daar achteraan gaat?

Veel mensen weten niet hoe ze bij de gevonden voorwerpen terecht moeten komen of doen hier te lang over. Van de spullen die gevonden worden komt ongeveer de helft terug bij de eigenaar, de rest blijft hier dan liggen. Op een aantal uitzonderingen na worden spullen na drie maanden weggegooid.
Het zijn vooral veel persoonlijke pasjes zoals ID-kaarten, paspoorten en bankpassen die heel veel gevonden worden maar uiteindelijk niet opgehaald worden. Vaak blokkeren de eigenaren ze zo snel mogelijk, waarna er een nieuwe aangevraagd word. Het heeft dan geen zin meer om achter zo’n pasje aan te gaan. Ik kreeg een stapel met pasjes te zien, allemaal gevonden op één dag. Het waren er meer dan zeventig!

Maar hoe komt jouw verloren voorwerp nu bij de gevonden voorwerpen en hopelijk weer terug bij jou terecht? Laten we het voorbeeld van de tas aanhouden. Stel je verliest een tas in de tram. Wat gebeurt daar mee? Als een eerlijke reiziger je tas vindt in een tram komt deze bij de bestuurder voorin de tram te liggen voor de rest van de dag. Als de tram aan het einde van de dag de remise in gaat, neemt de bestuurder de tas mee uit de tram. De tas gaat dan in een zak met een nummertje in de gevonden voorwerpen bak. Deze wordt geleegd door de medewerkers van de postkamer. Vanaf de postkamer komt het hier bij de gevonden voorwerpen terecht. Dit werkt natuurlijk hetzelfde met andere voorwerpen en bij andere afdelingen.

Er worden hier twee keer per week nieuwe spullen gebracht. Totaal ongeveer tien grote kisten met spullen per week. Als er nieuwe voorwerpen binnenkomen bij de gevonden voorwerpen worden deze meteen gesorteerd. Soms proberen de medewerkers nog wel eens een eigenaar van een voorwerp te vinden, maar dit gaat vaak alleen als er een telefoonnummer of iets dergelijks bij het voorwerp zit. Alle voorwerpen worden in het systeem gezet. Van het voorwerp wordt een foto gemaakt die online komt. De RET werkt hiervoor met het systeem van iLost.

Wat moet je doen als je iets kwijt bent geraakt? Als je op zoek bent naar een verloren item dat je kwijt bent geraakt in het openbaar vervoer van de RET ga je via je computer of mobiel naar iLost website. Je kunt in de zoekbalk van de site op zoek gaan naar je verloren voorwerp. De voorwerpen komen dan op datum van registratie naar voren. Houd in gedachten dat er zo’n vijf dagen overheen kunnen gaan voordat je verloren item op iLost gezet is.

Als je je eigen voorwerp herkent, kun je hier op reageren. Door iets over het voorwerp te vertellen dat alleen jij weet (bijvoorbeeld de inhoud van je tas) kun je bewijzen dat het van jou is. Als je dit gedaan hebt mag je je voorwerp op komen halen bij het RET-Servicepunt op Station Rotterdam Centraal.

Als ik nog een beetje in het rond kijk en wat tassen open kom ik wat unieke dingen tegen. Ik open een beetje verfrommelde papieren tas en daarin vind ik een super chique hoed. Dat is wel het laatste wat ik in deze tas verwacht had te vinden. Het ziet er niet uit of die ooit gedragen is, zonde dat deze hier is blijven liggen. Van de bovenste plank haal ik nog een bijzonder voorwerp, een trompet. Helemaal compleet in een koffertje met onderdelen. Een muzikant ben ik niet, en niemand heeft zin in gehoorbeschadiging, dus ik heb het glanzende ding toch maar in het koffertje gelaten. 

In een hoek zie ik een koffer staan. Een grote koffer vol met kleding. Iemand is deze waarschijnlijk kwijtgeraakt onderweg naar het vliegveld en wilde zijn/haar vlucht niet missen. De koffer staat hier al een tijd maar de eigenaar heeft zich nog niet gemeld. Als je naar een ver land bent gevlogen is het logisch dat je hiervoor niet terug komt naar Nederland. Maar spullen bij de gevonden voorwerpen kunnen ook gewoon opgestuurd worden. Zonde om een koffer met een hele garderobe achter te laten, toch? 

‘’Ik heb nog wel een bijzonder voorwerp voor je’’, zegt een van de medewerkers van de gevonden voorwerpen, terwijl hij een plastic tas van een plank haalt. Ik open de tas en weet niet wat ik zie. Ik ben erg benieuwd of de eigenaar van dit voorwerp zich ooit komt melden. Het zijn laarzen. Maar geen gewone laarzen. Grote, zwarte, glimmende, hele hoge laarzen. Ze zien er niet gedragen uit. Deze moeten natuurlijk ook vastgelegd worden.